Bloatware to problem na Androidzie i to nie tylko sprawa Samsunga. Usuwanie aplikacji, dla których przycisk Odinstaluj lub Wyłącz w Ustawieniach jest wyszarzony, zawsze wiązało się z wysyłaniem poleceń ADB do telefonu z komputera, co samo w sobie zawsze było tak trudne do skonfigurowania . Na szczęście to się w końcu zmieniło.
Korzystając z funkcji debugowania bezprzewodowego, dodanej przez Google do systemu Android 9.0 Pie w sierpniu 2018 r., aplikacje na Androida mogą teraz uzyskiwać dostęp do serwera ADB telefonu. Innymi słowy, możesz teraz wysyłać polecenia ADB do własnego telefonu. Jedna aplikacja, LADB, autorstwa programisty Tylera Nijmeha, została stworzona specjalnie do tego zadania i ma przewagę nad potencjalnymi konkurentami. Pokażę ci, jak go użyć do odinstalowania dowolnego użytkownika lub aplikacji systemowej poniżej.
Wymóg
- Android 9 lub nowszy
Krok 1: Zainstaluj przeglądarkę nazw pakietów 2.0
Musisz znać nazwę pakietu aplikacji lub aplikacji, które chcesz usunąć. Najłatwiejszym sposobem na znalezienie tych informacji jest zainstalowanie aplikacji o nazwie Package Name Viewer 2.0 od dewelopera csIng.
- Link do Sklepu Play: Przeglądarka nazw pakietów 2.0 (bezpłatna)
Krok 2: Znajdź nazwę pakietu Bloatware
Teraz otwórz przeglądarkę nazw pakietów 2.0 i użyj funkcji wyszukiwania u góry ekranu, aby znaleźć aplikację typu bloatware, którą chcesz odinstalować. Pod jego wspólną nazwą zobaczysz nazwę pakietu aplikacji, czyli nazwę, pod którą system operacyjny zna aplikację. Skopiuj tę nazwę do wykorzystania w przyszłości, pamiętając, że musisz powtórzyć ten krok dla każdej aplikacji typu bloatware, którą chcesz usunąć.
Jednym z dziwactw jest funkcja kopiowania aplikacji, do której można uzyskać dostęp, dotykając dowolnego wpisu i wybierając „Kopiuj”. Spowoduje to skopiowanie nazwy pakietu aplikacji do schowka, co bardzo ułatwi późniejsze wklejenie w wierszu ADB, z wyjątkiem tego, że kopiuje więcej niż tylko nazwę pakietu.
Dwa najlepsze obejścia, jakie mam do tego celu, nie są świetne. Po pierwsze, możesz po prostu zapisać nazwę pakietu com.abc.xyz wyświetlaną pod wspólną nazwą aplikacji, ale to nie zadziała w przypadku niektórych dłuższych nazw pakietów. W takich przypadkach możesz użyć funkcji kopiowania aplikacji, a następnie wkleić skopiowane dane do aplikacji do notatek, takiej jak Google Keep. Następnie usuń wszystko poza ciągiem tekstu między pakietem: a Launcherem: i skopiuj to, co zostało.
Krok 3: Włącz opcje programisty
Ta metoda opiera się na funkcji, której nie można domyślnie włączyć w głównym menu ustawień Androida. Zamiast tego musisz aktywować ukryte menu dla zaawansowanych użytkowników o nazwie Opcje programisty.
Więc przejdź do Ustawienia -> Informacje o telefonie, a następnie kliknij szybko siedem razy wpis Numer kompilacji i po wyświetleniu monitu wprowadź kod PIN ekranu blokady. Jeśli potrzebujesz więcej pomocy w tej części, zapoznaj się z naszym pełnym przewodnikiem:
Krok 4: Włącz debugowanie bezprzewodowe
Teraz musisz włączyć podstawową funkcję Androida, dzięki której to wszystko działa. Otwórz aplikację Ustawienia, przewiń w dół i wybierz „System”, a następnie dotknij „Zaawansowane” i wybierz „Opcje programisty”. W niektórych telefonach pozycja Opcje programisty może być wyświetlana na samym dole głównego ekranu Ustawienia.
W środku przewiń w dół do sekcji Debugowanie. W tym miejscu włącz przełącznik obok „Debugowanie bezprzewodowe”, a następnie naciśnij „OK” w monicie, aby potwierdzić swój wybór. W systemie Android 11 lub nowszym, aby włączyć tę funkcję, musisz mieć połączenie z Wi-Fi.
Przetestowaliśmy to i stwierdziliśmy, że działa na wszystkich głównych skórkach Androida od producentów OEM sprzedających telefony w USA, ale nie ma gwarancji, że każde urządzenie będzie miało funkcję debugowania bezprzewodowego. Jest to część AOSP, otwartej bazy kodu źródłowego Androida, ale producenci OEM czasami usuwają funkcje ze swoich skórowanych wersji Androida. Jeśli Twój telefon nie ma tej opcji, niestety ta metoda nie zadziała.
Krok 5: Zainstaluj LADB
Teraz nadszedł czas na instalację LADB, aplikacji, która pozwoli Ci wysyłać polecenia ADB na własny telefon. Wersja Sklepu Play (link poniżej) kosztuje 2,99 USD, ale jest tania za to, co może zrobić. Jeśli jednak potrzebujesz bezpłatnej opcji, możesz przejść do strony GitHub aplikacji i skompilować plik APK ze źródła.
- Link do Sklepu Play: LADB — lokalna powłoka ADB (2,99 USD)
Krok 6: Nawiąż połączenie
Jeśli korzystasz z Androida 9 lub Androida 10, otwórz LADB i poczekaj, aż pojawi się wyskakujące okienko z pytaniem, czy chcesz „Zezwól na debugowanie USB”. Zaznacz pole obok „Zawsze zezwalaj”, a następnie wybierz „Zezwól” w tym monicie, aby nawiązać połączenie. Możesz teraz przejść do kroku 7.
Jeśli korzystasz z Androida 11 lub nowszego, otwórz LADB, a zobaczysz monit z prośbą o podanie numeru portu i kodu parowania. Następnie przełącz LADB w tryb podzielonego ekranu i otwórz aplikację Ustawienia na drugiej połowie ekranu. Przejdź do opcji programisty stamtąd, a następnie dotknij tekstu „Debugowanie bezprzewodowe”, aby wejść do podmenu.
Następnie kliknij „Sparuj urządzenie z kodem parowania”, a następnie skopiuj numer po dwukropku (:) pod Adres IP i port do pola Port w LADB. Skopiuj kod parowania Wi-Fi do pola Kod parowania, a następnie kliknij „OK” w monicie w LADB. Poczekaj, aż otrzymasz powiadomienie „Połączono debugowanie bezprzewodowe”, zanim zamkniesz tryb podzielonego ekranu lub przełączysz LADB z powrotem do widoku pełnoekranowego.
Jeśli zmagasz się z tą częścią, programista aplikacji bardzo aktywnie pomaga w rozwiązywaniu problemów z użytkownikami. Łaskawie zamieścił swoje dane kontaktowe tutaj.
Krok 7: Odinstaluj dowolną aplikację Bloatware
Teraz możesz porzucić niektóre aplikacje typu bloatware. Kliknij pole Polecenie powłoki, a następnie wpisz to polecenie:
pm odinstaluj -k –user 0
Zastąp rzeczywistą nazwą pakietu aplikacji bloatware. Na przykład, aby wyłączyć aplikację T-Mobile na urządzeniu Galaxy zakupionym od operatora w kolorze magenta, wpisz:
pm odinstalować -k –user 0 com.tmobile.pr.mytmobile
Możesz pominąć część „-k”, jeśli chcesz. Wszystko, co robi, to zapobieganie usuwaniu przez system wszelkich powiązanych danych z aplikacji, na wypadek gdybyś chciał ją ponownie zainstalować później, bez konieczności ponownego konfigurowania wszystkiego. Więc jeśli chcesz usunąć również dane aplikacji bloatware, wyślij polecenie w tym formacie:
pm odinstaluj –użytkownik 0
Po otrzymaniu odpowiedniego polecenia naciśnij klawisz Enter na klawiaturze, aby je wysłać. Klawiatura powinna się automatycznie zwinąć, a terminal powinien zwrócić komunikat „Sukces”. Oznacza to, że aplikacja zniknęła i zaczęła obowiązywać natychmiast.
Zastrzeżenie: To, co dzieje się pod maską, nie jest dokładnie tym, co by się stało, gdybyś mógł całkowicie odinstalować aplikację typu bloatware, tak jak możesz za pomocą aplikacji, którą zainstalowałeś samodzielnie. Jest to bardziej podobne do wyłączenia aplikacji, ponieważ oryginalny pakiet APK jest zachowywany (ale nie dane aplikacji ani żadne aktualizacje), więc aplikacja pojawi się ponownie, jeśli przywrócisz ustawienia fabryczne telefonu. Ale w większości praktycznych celów jest tak samo dobry jak odinstalowanie.
Ponowna instalacja aplikacji Bloatware po usunięciu
Istnieje prawdopodobieństwo, że odinstalujesz aplikację, na której opiera się Twój telefon, i w rezultacie spowoduje to błędy. Po pierwsze, powinieneś wiedzieć, że bez względu na to, które aplikacje zostały usunięte, możesz przywrócić ustawienia fabryczne w trybie odzyskiwania, aby przywrócić wszystkie wstępnie zainstalowane aplikacje. Pamiętaj tylko, że stracisz wszystkie dane zapisane w telefonie.
Ale jeśli zdecydujesz, że chcesz przywrócić usuniętą aplikację, a telefon nadal działa, możesz wysłać następujące polecenie w LADB, aby go ponownie zainstalować:
pm install-existing –user 0
… zastępując rzeczywistą nazwą pakietu. Ponownie, korzystając z aplikacji T-Mobile, która jest preinstalowana na urządzeniach Galaxy zakupionych od operatora jako przykład, wyślij to polecenie:
pm install-existing –user 0 com.tmobile.pr.mytmobile